Duo penotti

Vorig weekend vierden ze hier het olijvenfestival. Onze host vond dat Cédric, onze buurman uit Johannesburg, ons hierheen mee moest nemen. Samen met hem en ons nieuwe buurmeisje uit Brazilië, hebben we bij verschillende boerderijen wijn en olijven geproefd. Toen we aankwamen reden er tractors met aanhangwagens, waarop mensen vervoerd werden van het ene boerderijtje naar het andere. Dat zag er super suf uit. Maar zoals je al raadt, na een tijdje zaten wij als echte Afrikaners op een hoop hooi op de aanhangwagen van een stom tractortje! Dit was nog best uitdaging, als je niet oppaste werd je er door de dikke billen van de persoon die aan de andere kant zat er af geduwd…
Bij de laatste wijnboerderij hebben we onder de druivenstruiken een glaasje wijn gedronken en wat druifjes gegeten! Heerlijk idyllisch!

’s Avonds zijn we met Cédric, de Duitsers en 2 andere collega’s voor het eerst naar een kleurlingenclub geweest. Aan het begin werden we een beetje vreemd aangekeken. Ze vertelden dat een blanke nooit naar hun club zou gaan. Ze waardeerden het (of vonden het vooral grappig) dat wij wel een dansje bij hen kwamen doen. Als blanke gaat dat namelijk ietsjes moeilijker dan bij de gekleurde mensen. Ze hebben in elk geval hun best gedaan om ons wat danspasjes bij te leren!

Zondag naar het strand geweest, bij IJzerfontein. Ook hier weer een prachtig uitzicht, mooie schelpen en zelfs een dikke kreeft! Voor onze lunch zijn we het hele stadje doorgereden, er was geen restaurantje te bekennen, net zoals mensen overigens. Er liepen wel in een keer struisvogels voor ons op de weg! Die we de dag daarvoor nog op ons broodje hadden…
Na een half uur door een schitterend landschap rijden kwamen we bij Langebaan, een onwijs mooi strandplaatsje. Met allemaal restaurantjes, barretjes en winkeltjes aan het strand.

Maandag hebben we de tweede training gegeven aan de careworkers. Deze keer gingen ze een mentorgesprek oefenen. Ik vond het mooi om zo te zien hoe die careworkers werken en hoe ze de kinderen willen helpen. Dit maakte mijn beeld van hun weer wat positiever: hoe ze handelen doen ze om de kinderen te helpen, ondanks het misschien niet altijd de manier is die volgens mij de beste manier is.
’s Avonds hebben we met alle bewoners van het B&B gegeten in ons kleine huisje. Voordat we boodschappen gingen doen, nam Kim (de psycholoog) ons mee naar de gevangenis. Hier werkt zij een jaar voor de overheid. We hebben hem alleen van de buitenkant kunnen bekijken, de binnenkant blijkt nogal gevaarlijk te zijn. Ze vertelde dat alle gangs in de sloppenwijken, draaien om de gangs in de gevangenis. In de gevangenis geven ze elkaar tattoos voor hen daden.

Dinsdag kwamen twee leraren van onze school langs. Ik vond het eerst een beetje spannend. Gelukkig waren ze tevreden met wat we al hebben gedaan! Deze maand moeten we nog wel hard aan de slag voor onze verslagen…
’s Avonds hebben we met hen en Roëlle en Annemarie gegeten in Wellington. Dit was erg gezellig, heerlijk met elkaar gekletst en veel gelachen! Het was fijn om onze verhalen te vertellen en door hen gehoord te worden.

Daarnaast hebben we nieuwe leerdoelen gemaakt: We willen nu proberen om de careworkers zelf aan het werk te zetten. In plaats van hun taken over te nemen. Om zo de kinderen de zorg te geven, waarvan wij denken dat ze die nodig hebben. Zelfs kleine dingen als nagels knippen of beddengoed op de bedden doen, wordt door hen vergeten. Waardoor wij de neiging hebben om dit te gaan doen.
Deze week had ik een Moederdag werkje bedacht en hiervan een voorbeeld gemaakt. Deze had ik aan de careworkers gegeven zodat ze die gisteren konden maken. Ik was een beetje bang dat het voor niets was geweest. Maar vandaag vertelden de kinderen dat ze lekker hadden geknutseld en hebben ze hen laten zien.
Zaterdag zijn we met Roëlle en Annemarie wezen shoppen (de eerste keer hier in Zuid-Afrika!). We zijn allemaal erg goed geslaagd. Annemarie, Marije en ik hebben allemaal dezelfde trainingsbroek gekocht. Erg lekker voor wanneer het hier koud is! Gelukkig valt het nu nog erg mee. Gister hebben we weer heerlijk in onze bikini gezeten en heb ik zelfs gezwommen (alleen maar om jullie jaloers te maken, want het was vreselijk koud)!

Verder zijn we weer met de kinderen naar de kerk geweest. Het was weer een mooie dienst, de kinderen zongen weer een lied voor in de kerk (deze keer hebben we het allemaal droog kunnen houden), deed er een meisje een “dans vir die Here”. Ik vind het heerlijk om te zien hoe die mensen genieten en dansen als ze in de kerk zijn. Ook de liederen die ze zingen maken de dienst leuk: “Ek het ’n lekker smaakie in my harkie, want Jesus het my gered”. Aan het eind werden alle moeders naar voren geroepen om een bloemetje opgespeld te krijgen door de kinderen. Ook wij werden naar voren geroepen, kregen een bloem en werden apart aangesproken, dat ze zo dankbaar waren wat wij voor de kinderen van Elkana betekende. Erg mooi om te zien hoe anderen ons werk waarderen! Als “moeders” werden we door de zangeres toe gezongen. Leuk om te weten hoe een moeder zich voelt op moeder dag!
Daarna zijn we weer even op bezoek gegaan bij de Nederlandse vrouw die hier in de nightshelter zit. Marije bedacht net op tijd dat ze zaterdag 71 is geworden. Van de bloemen die we hadden gekregen, hebben we onderweg een mooi boeketje gemaakt. Ze vond het erg leuk dat we weer langskwamen en stelde ons aan iedereen voor. Zo mooi om iemand met iets kleins blij te maken!

We komen nu net terug van een etentje met 2 collega’s en Ali. We werden wel een beetje vreemd aangekeken. 2 kleurlingen en 3 blanke, waarvan twee met ingevlochten haren. Dat is wel heel gek! Maar wij laten ons daardoor niet gek maken, het was super gezellig en duo penotti is gewoon prachtig!