Met dit weer lijkt het wel Nederland...

Terwijl ik deze nieuwe blog typ liggen we in bed onder twee dekens, trainingsbroek en 2 dikke truien aan. Buiten regent het,waait het, wordt het donker en is het koud! Vandaag zouden we weer gaan paardrijden, jammer genoeg kan ik jullie deze keer niet mooie verhalen vertellen over van een paard gegooid worden. Het weer was daar te slecht voor… In plaats paardrijden hebben we samen met Celente en John gegeten bij Spur. Daarnaast zouden we ’s avonds met onze collega’s gaan snoekbraaien, maar in de regen is dat niet zo’n goed idee.

Vannacht zocht een spinnekop wat gezelligheid en droogte bij ons. Mén dat beest was onmens groot! Normaal gesproken zijn we niet zo bang voor spinnen. Maar ik denk dat deze mij nog wat nachtmerries gaat bezorgen. Helemaal doordat we eerder deze week verhalen hadden gehoord dat de spinnen hier giftig kunnen zijn. Om even een beeld te krijgen van hoe groot deze vieze, harige, enge en misschien wel giftige spin is, moet je snel bij de afbeeldingen krijgen.

Iedereen die geld overgemaakt heeft, hartelijk bedankt! We hebben nu al meer dan €300,- opgehaald! We hebben deze week voor alle kinderen pantoffels gekocht. Donderdag hebben we ze aan hen gegeven. Ze waren er erg blij mee!

Na 2 zware weken, met kinderen die wegliepen, drugs gebruikten, brutaal waren en niet naar school gingen, hadden we nu een lekker weekje. Aan het begin van deze week werd (volgens onze collega’s) “de aanstichter van al het kwaad” weg gehaald. Wat hartverscheurend was. Samen met hem en 3 andere kinderen waren we aan het knutselen, toen zijn social worker binnenkwam. Hij moest even meekomen, waar hij hoorde dat hij met haar mee moest, niet wetend waarnaar toe. 5 minuten later zat hij huilend achter in de auto. Zo sneu, hij zat haar zo klein in een gedoken. Ik hoop echt dat hij nu naar een plek kan gaan waar ze hem de juiste hulp kunnen bieden. Want diep binnen in hem zit een klein, lief en slim kind dat gebroken en gekwetst is.

Woensdag was het lekker weer, en zijn we in de ochtend met 3 kinderen die niet naar school gaan samen met de drop-ins naar het sportveld gegaan. De drop-ins gingen oefenen voor de voetbal competitie. Met de andere kinderen hebben we lekker spelletjes gedaan, geturnd, is Marije uit haar broek gescheurd tijdens een radslag en hebben we in het gras gelegen. Heerlijk ontspannen!

2 weken geleden zijn er 2 nieuwe kinderen gekomen. Het jongetje van 9 jaar, heeft het alleen maar over seks en porno. Een keer dacht ik dat hij mij een compliment gaf, hij zei: “Tannie, jy het mooi, lank, blond hare.” “Dankie!” “Net as in ’n pornmovie” “…” Hij is negen! Ik vind het zo zielig om hem te zien, hij is helemaal geen kind. De social worker vertelde deze week, dat ze bij hen thuis geen ramen hebben en de deur niet op slot kan. Hierdoor kunnen mensen gewoon binnenkomen. ’s Nachts komen er soms mannen binnen die met de kinderen aanrommelen. Echt te erg voor woorden! Maar hierdoor kon ik wel zijn gedrag begrijpen, of ik begrijp waar het vandaan komt.
Ik dacht dat het het beste was om zijn gedrag te negeren, zodat het zou uitdoven. Dit was alleen niet het geval (waarschijnlijk omdat het reactie oproepte bij andere kinderen, die om hem lachten).
De eerste dag dat hij bij Elkana was, hadden we hem en 2 andere cliënten die er toen waren een ballon gegeven en daarmee gespeeld. Na 2 dagen vroeg hij of hij een ballon mocht hebben. Ik was toen bezig en zei dat dit niet kon. Toen ik thuis kwam dacht ik over zijn woordgebruik na en bedacht ik me dat ik hem kon belonen met een ballon als hij een halve dag nette woorden had gebruikt. Wat ik steeds langer kon maken, omdat hij het heel goed had gedaan bij een halve dag, hele dag, 2 dagen etc. Alleen wanneer ik het hierover met hem over had, stak hij zijn middelvinger op en ging door met schelden.
Afgelopen week was ik met hem en een andere jongen een spelletje aan het spelen. Waarbij hij een uur geen rare woorden gebruikte en ik hem daarna een mooie ballon kon geven. Hij heeft deze week al 3 ballonen verdient en hopelijk worden het er volgende week nog meer!

Dinsdag zijn we gezellig uit eten geweest, met Kim (de psycholoog), Debora (uit Brazillië) en Cedric (uit Johannesburg) (alle mensen die we hebben ontmoet in het bed & breakfast).
Woensdagavond hebben we wat gedronken bij de Duitsers, samen met Andre een Afrikaanse jongen en Cedric. Andre heeft mij de Afrikaanse cha-cha-cha geleerd. Ook probeerde hij mij wat hip-hop pasjes aan te leren, jammer genoeg is mijn lichaam daar niet echt voor geschapen... Ali en Marije konden er wel om lachen, dus het was niet helemaal voor niets.

Ik vergeet ik bijna een verslag te doen over vorig weekend. Niet dat er veel over te schrijven is, Marije en ik waren allebei namelijk ziekig. Vrijdag na supervisie snel weer ons bed ingekropen. ’s Avonds wel gezellig gebraaide snoek gegeten met onze hosts en hun familie. Heerlijk! Zaterdagochtend samen met de Duitsers in de bus richting Kaapstad. We zouden eigenlijk de Lionshead beklimmen. Alleen door het slechte weer en dat we ons nog steeds niet helemaal gezond voelden zijn wij met z’n tweeën wezen shoppen voor wat souvenirtjes en nieuwe schoenen. Verder zijn we naar het district 6 museum gegaan, helaas zijn we maar een half uurtje binnengeweest. We konden het namelijk niet vinden en werden door de mensen op straat een hele andere kant opgestuurd…
’s Avonds in een Ethiopisch restaurant gegeten, erg leuk om eens met 4 mensen van 1 groot bord te eten!

Verder zijn we bezig met het plannen voor onze reis. Maar op z’n Afrikaans, weten we nog steeds niet waar we naartoe gaan en wat we wanneer willen doen. We weten gelukkig wel wanneer we gaan, dat we in ieder geval een safaripark van de binnenkant willen zien en het liefst wat graadjes hoger dan dat het hier nu is.

Wel gek hoor, langzamerhand nemen we afscheid van mensen. Het rare is dat we nu niet afscheid moeten nemen voor 3 maanden ofzo, maar gewoon voor (waarschijnlijk) altijd!